ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΣΤΗ ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΤΩΝ ΟΜΑΔΩΝ 2012-2013
Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2012 (10:30 – 14:00)
«ΟΜΑΔΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΚΑΙ ΕΡΕΥΝΑ: ΝΕΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ»
«Η Μεσαία Αναλυτικού Τύπου Ομάδα ως Μεταβατικός Χώρος και Εργαστήριο Διαδικασιών Ωρίμανσης: Διετής Έρευνα στους Παρέχοντες Μέριμνα σε Παιδιά με Αυτισμό».
Κωνσταντίνος Λιόλιος, Ψυχίατρος, Ατομικός και Ομαδικός Ψυχοθεραπευτής, Μέλος ΕΨΕ, IAGP, ICMART.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Οι παρέχοντες μέριμνα σε παιδιά με αυτισμό καλούνται καθημερινά να διαχειριστούν ποιοτικές εκπτώσεις στην κοινωνική συναλλαγή και την επικοινωνία, καθώς επίσης και περιορισμένα, επαναληπτικά και στερεότυπα πρότυπα συμπεριφοράς, ενδιαφερόντων και δραστηριοτήτων. Πρόκειται, δηλαδή, με ψυχοδυναμικούς όρους, για μια προφανή, διαρκή, άκρως ματαιωτική και ενίοτε έντονα καταστροφική επικράτηση του ενστίκτου του Θανάτου, που αντανακλά διάχυτα στους μείζονες τομείς της λειτουργικότητας των άμεσα εμπλεκομένων, οι οποίοι πέραν της προσπάθειας διαχείρισης των ατομικών τους συγκρούσεων και της ανάπτυξης λειτουργικών αμυντικών μηχανισμών, καλούνται να αντιμετωπίσουν, παράλληλα, την αδιαφοροποίητη μακροκουλτούρα του κοινωνικού περιβάλλοντος, για την οποία, η όποια διαφορετικότητα αποτελεί αντικείμενο άρνησης και αποφυγής.
Η μεσαία, αναλυτικού τύπου ομάδα, κατά Patrick de Mare, με τη χαρακτηριστική της δομή, διαδικασία, περιεχόμενο και μεταδομή, μπορεί να αποτελέσει ένα εργαστήριο διαδικασιών ωρίμανσης και επίτευξης εξελικτικών σταδίων. Κατά αντιστοιχία με το μεταβατικό χώρο κατά Winnicott, του χώρου δηλαδή μεταξύ της μητέρας και του παιδιού, που μεσολαβεί μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας, όπου γεννάται η δημιουργικότητα μέσω του παιχνιδιού, μπορούμε να ορίσουμε το μεταβατικό χώρο του διαλόγου της μεσαίας ομάδας, ο οποίος δεν είναι ούτε υποκειμενικός, ούτε αντικειμενικός, ούτε διέπεται από την αρχή της απόλαυσης ή της πραγματικότητας, αλλά προσπαθεί μέσω του βιώματος του παραλόγου, να επιτύχει βήματα προς την κατεύθυνση του νοήματος και της έκφρασης της σκέψης, εντός μιας εμπεριέχουσας επιτρεπτικότητας, όπου είναι δυνατή η έκπτυξη των ανεπιθύμητων, επιθετικών ενστίκτων, σε μια προσπάθεια ανεύρεσης δημιουργικών στόχων.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1. Bion, W.R. (1961) Experiences in Groups. London: Tavistock
2. De Mare, P., Piper, R. & Thompson, S. (1991) Koinonia: From Hate Through Dialogue to Culture in the Large Group. London: Karnac
3. Foulkes, S.H. (1964) Therapeutic Group Analysis. London: Allen & Unwin
4. Foulkes, S.H. (1986) Group Analytic Psychotherapy- Methods and Principles. London: Karnac
5. Foucault, M. (2007) Η Ιστορία της Τρέλας. Αθήνα: Καλέντης
6. Freud, S. (1923b) The Ego and the Id. London: Hogarth Press
7. Freud, S. (2001) Πέραν της αρχής της ηδονής. Αθήνα: Επίκουρος
8. Hopper, E. & Weinberg, H. (2011) The Social Unconscious in Persons, Groups and Societies. London: Karnac
9. Kreeger, L.C., (ed) (1975) The Large Group: Dynamics and Therapy. London: Constable
10. Maturana, H. & Varela, F. (1992) Το Δέντρο της Γνώσης. Αθήνα: Κάτοπτρο
11. Sadock, B. & Sadock, V. (2005) Pocket Handbook of Clinical Psychiatry. Philadelphia: Lippincott Williams & Wilkins
12. Weber, M. (1997) Βασικές Έννοιες Κοινωνιολογίας. Αθήνα: Κένταυρος
13. Winnicott, D.W. (1971) Playing and Reality. London: Tavistock Publications
14. Winnicott, D.W. (1982) Through Pediatrics to Psycho- Analysis. London: Hogarth Press
