ΚΟΙΝΟΤΙΚΟ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΨΥΧΟΣΩΜΑΤΙΚΩΝ ΠΑΘΗΣΕΩΝ
Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ ΣΤΙΣ ΨΥΧΟΣΩΜΑΤΙΚΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ
Εισηγητής: Γιώργος Παυλόπουλος, Οικονομολόγος, ΜΒΑ, Μέλος της Παιδείας Συμβούλων Οργανισμών, Μέλος της Ι.Α.G.P.
<<Ό,τι χρειάζεται η ψυχή ενός παιδιού είναι το φως του ήλιου, τα παιχνίδια, το καλό παράδειγμα και λίγη αγάπη>>
(Φ. Ντοστογιέφκι – Αδελφοί Καραμαζώφ)
Η προέλευση της λέξης παιχνίδι από τις λέξεις παίς, παίζω, παιδεία, υποδεικνύει το πόσο αυτή η λέξη έχει σχέση με το παιδί, τη διασκέδαση, την πνευματική καλλιέργεια και την εκπαίδευσή του. Υπάρχουν περισσότερες από 4000 γλώσσες στον κόσμο (Comrie, 1987) και παρ’ όλο που το παιχνίδι δεν περιλαμβάνεται σε καμία από τις γλώσσες αυτές, θα έπρεπε, γιατί είναι η παγκόσμια γλώσσα των παιδιών. Η προσπάθειά των παιδιών για επικοινωνία διευκολύνεται από τη χρήση των παιχνιδιών στη θέση των λέξεων και από το παιχνίδι στη θέση της γλώσσας (toys as words and play as language, G. Landreth).
Tα τελευταία χρόνια ένας ολοένα και μεγαλύτερος αριθμός ψυχιάτρων, ψυχοθεραπευτών και γενικά επαγγελματιών που ασχολούνται με θέματα ψυχικής υγείας, έχουν παρατηρήσει ότι το παιχνίδι είναι τόσο σημαντικό για την ευτυχία του ανθρώπου και την ευημερία του, τόσο όσο η εργασία και η αγάπη (Schaefer, 1993).
Σύμφωνα με την Ένωση Βρετανών Παιγνιοθεραπευτών, ο ορισμός της Παιγνιοθεραπείας έχει ως εξής: »είναι η δυναμική μεταξύ του μέλους και του παιγνιοθεραπευτή κατά την οποία το μέλος ερευνά με το δικό του ρυθμό και τις δικές του ανάγκες, ζητήματα περασμένα ή τρέχοντα, συνειδητά η μη, που επηρεάζουν τη ζωή του μέλους στο παρόν».
Η παιγνιοθεραπεία, αν και όχι ευρέως διαδεδομένη ακόμα στην Ελλάδα, είναι μία μέθοδος προσέγγισης πολλά υποσχόμενη, γιατί είναι άμεσα συνδεδεμένη και βασισμένη στην φυσική γλώσσα των παιδιών, αυτή του παιχνιδιού.
Όπως επισήμανε και η Claire Winnicott (1984): »Aν μπορούσαμε να μάθουμε να ανταποκρινόμαστε αποτελεσματικά στα παιδιά στα κρίσιμα συμβάντα της ζωής τους που τα φέρνουν σε εμάς, θα σώζαμε πολλά από αυτά το να γίνουν, για τον ένα ή τον άλλο λόγο, πελάτες μας για την υπόλοιπη ζωή τους».
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1. Landreth, G. L. (1991) Play therapy: The art of the Relationship. Munchie, IN: Accelerated Development, inc.
2. Landreth, G. L. (2001) Ιnnovations in Play Therapy, Issues, Process and special populations, Philadelphia: Brunner Routledge.
3. Mac Guire D.K. & Mac Guire D.E. (2001) Linking Parents to Play therapy, A Practical Guide With Applications, Interventions, and Case studies, Philadelphia: Brunner Routledge.
4. Moustakas, C. (1997) Relationship Play therapy. NorthVale, NJ: Aronson.
5. www.a4pt.org
