«ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΙ»
Σάββατο 8 Μαρτίου 2014 (10:00-14:00)
ΤΟ ACTING-OUT (ΕΚΔΡΑΜΑΤΙΣΗ) ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ
Κρητικού Μ., Ψυχίατρος, Ομαδική Αναλύτρια, Πρόεδρος του Ελληνικού Οργανισμού Ψυχοθεραπείας και Παιδείας στην Ομαδική Ανάλυση (HOPEinGA), Ιδρύτρια του Transcultural Section στο BoD της IAGP, Ιδρυτικό Μέλος και Εκπαιδεύτρια της IOGAP-Μελβούρνης.
Περίληψη
Ορίζουμε ως acting-out την βίαιη αναβίωση γεγονότος του παρελθόντος στο παρόν, το οποίο είναι μια ελαφρώς διαφορετική εκδοχή του παρελθόντος. Είναι μια επανάληψη στην πράξη αντί των λέξεων, των αναμνήσεων και των συναισθημάτων.
Η εκδραμάτιση είναι μία πολύ συχνή και σημαντική εκδήλωση κατά τη διάρκεια της ψυχανάλυσης και της ομαδικής ανάλυσης. Εξυπηρετεί πολλές λειτουργίες της ομάδας κυρίως αυτή της αντίστασης. Αντανακλά παλλινδρομητικές φάσεις, που οδηγούν σε διαφορετικά αποτελέσματα.
«Οι σχέσεις που δημιουργούνται μεταξύ των αναλυόμενων σε μια ομάδα τους οδηγούν εύκολα σε εκδραμάτιση των συγκρούσεων» (Foulkes 1957).
Οι εκδραματίσεις σε κάθε ομάδα εξαρτώνται από το πλαίσιο (οργανωτικό – διοικητικό), την επιλογή των μελών και τη διαδικασία. Επίσης την ικανότητα και ενσυναίσθηση του ομαδικού αναλυτή και της ομάδας να εμπεριέχει, να αποσαφηνίζει, να συνδέει και να λύει το φαινόμενο. Έτσι τα acting-outs στην ομάδα γίνονται συνειδητά και αναδιοργανώνονται σταδιακά στο δίκτυο επικοινωνιών (matrix).
Τα acting-outs συμβαίνουν μέσα και έξω από την αναλυτική ομάδα.
Περιγραφικά είναι μεγάλο το εύρος των πράξεων που αναφέρονται ως εκδραματίσεις στην κοινωνική ζωή. Βίαιες, επιθετικές πράξεις και σεξουαλική κακοποίηση, δηλαδή όταν το άτομο περνά από μία ιδέα ή τάση στην αντίστοιχη πράξη (the passage a l’ acte).
Ο αποκλεισμός (οικογενειακός, κοινωνικός, φυλετικός) μπορεί να οδηγήσει σε εκδραματίσειςֹ και το αντίστροφο η εκδραμάτιση οδηγεί σε αποκλεισμό.
Η ομαδική ανάλυση είναι ο χώρος να επαναβιώσει διορθωτικά το άτομο αυτές τις εμπειρίες.
Το acting-out στις ομάδες είναι σε επίπεδο προσώπου, δυάδας, υποομάδας ή της ομάδας ως όλον.
Βιβλιογραφία
1. Brown, D. & Zinkin, L. (2000) The Psyche and the Social World. Developments in Group-Analytic Theory, London and Philadelphia: Jessica Kingsley Publishers.
2. De Maré, P. & Schollberger, R. (2008) An Apologia for the Human Mind, Group Analysis 41(1): 5-33.
3. Foulkes, S.H. (1975) Group Analytic Psychotherapy. Methods and Principles, London: Maresfield.
4. Foulkes, S.H. & Foulkes, El. (1989) Selected Papers: Psychoanalysis and Group Analysis, London: Karnac Books.
5. Kapur, R. (2009) Managing Primitive Emotions in Organizations, Group Analysis 42(1): 31-46.
6. Kritikou, M. (2000) Hellenism, Group-Analytic Training and the Median Group, Group Analysis 33(1):63-75, http://gaq.sagepub.com.
7. Kritikou, M. (2011) Acting-out in group analytic groups, παρουσίαση στα πλαίσια της εκπαίδευσης Ομαδικής Ανάλυσης του International Organization of Group Analytic Psychotherapy – IOGAP, στη Μελβούρνη.
8. Nitsun, M. (1996) The Anti-Group: Destructive Forces in the Group and Their Creative Potential (International Library of Group Psychotherapy and Group Process), London and New York: Routledge.
9. Ormay, T. (2013) One Person is No Person, Group Analysis 46(4): 343-367, London: SAGE for Group Analytic Society (London).
10. Pines, M. & Schermer, V. (1994) Ring of Fire: Primitive affects and object relations in group Psychotherapy, London: Routledge.
11. Symington, J. & N. (1996) The Clinical Thinking of Wilfred Bion, London: Routledge.
12. Wolf, E. (2009) Group Helplessness and Rage, Group Analysis 42 (2): 177-184, London: SAGE for Group Analytic Society (London).
