ΚΟΙΝΟΤΙΚΟ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΨΥΧΟΣΩΜΑΤΙΚΩΝ ΠΑΘΗΣΕΩΝ
24 Ιουνίου 2006
ΨΥΧΟΣΩΜΑΤΙΚΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΚΑΙ Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΒΟΗΘΕΙΑΣ
Εισηγήτρια: Βεντουράτου Ιουλία, Κοινωνική Ανθρωπολόγος, μέλος της Εκπαίδευσης στην Ομαδική Ανάλυση της HOPE in G.A, Μέλος της International Association of Group Psychotherapy (IAGP)
Η έννοια της ψυχοσωματικής νόσου έχει τις καταβολές της στις απαρχές της Δυτικής σκέψης, στην αρχαία ελληνική φιλοσοφία και στην Ιπποκράτεια σχολή, όπου περιγράφεται η σχέση μεταξύ σώματος και ψυχής .
Η διερεύνηση της αλληλεπίδρασης σώματος και ψυχής και ο βαθμός συσχέτισης των συναισθημάτων με τη σωματική νόσο, υπήρξαν ζητήματα που απασχόλησαν πολλούς θεωρητικούς τόσο της αρχαίας, όσο και της σύγχρονης επιστήμης.
Τα τελευταία ρεύματα της Ψυχοσωματικής, προτείνουν την ολιστική πρόσληψη του ζητήματος, η οποία λαμβάνει εξ ίσου υπ’ όψιν της τον ψυχολογικό, τον κοινωνικό και τον βιολογικό παράγοντα.
Η ολιστική αντίληψη της νόσου, προσομοιάζει με την θεωρία των Ανατολικών Κοινωνιών, από τις οποίες παρουσιάζεται ένα Ιαπωνικό μοντέλο αυτοβοήθειας για αντιμετώπιση των ψυχοσωματικών συμπτωμάτων.
Η κύρια θεωρία του Iαπωνικού συστήματος Jin Shin Juytsu είναι ότι θεωρεί την ασθένεια, ως την ανισορροπία μεταξύ του φυσικού, νοητικού και συναισθηματικού επιπέδου η οποία αλληλεπιδρά και καθρεφτίζεται στο κοινωνικό .
Εφαρμόζεται μέσω του αγγίγματος του εαυτού σε ορισμένα σημεία-δικλείδες, και την εστίαση στο ρυθμικό παλμό του σφυγμού μας στα σημεία αυτά. Η συνειδητή αίσθηση του παλμού της καρδιάς μας και η εστίαση σε αυτή, μας θυμίζει τον πρωταρχικό ήχο,αυτόν στην ενδομήτρια θέση.
Αν λάβουμε υπόψη μας ότι η ψυχοσωματική νόσος είναι μια παλινδρομητική κατάσταση, όπου το άτομο «επιστρέφει» σε ένα πρωταρχικό, αρχαϊκό, προ- οιδιποδειακό επίπεδο, η αγκαλιά του εαυτού, με την συμβολική αποδοχή και φροντίδα του, βιώνεται σαν μια διορθωτική συναισθηματική εμπειρία για τον ίδιο, μόνο που η φροντίδα προσφέρεται πλέον από τον ίδιο τον εαυτό.
Η πρακτική της αρχαίας αυτής τέχνης μπορεί να εξασκηθεί εξατομικευμένα, αλλά έχει πιο μεγάλα αποτελέσματα όταν εφαρμόζεται σε ομαδικό πλαίσιο.
Η συμβολική εικόνα της μητέρας ομάδας – matrix η οποία αγκαλιάζει, η συναίσθηση του ανήκειν και το κοινό βίωμα είναι στοιχεία που αυξάνουν την θεραπευτική επίδραση και προσομοιάζουν με ορισμένα δομικά στοιχεία της Φουκσιανής ομαδικής ανάλυσης.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1. Γιαννίτση, Σ. (1997) «Ψυχοσωματική και Ομαδική Ψυχοθεραπεία» Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα.
2. Schepper-Hughes, N. & Lock, M., (1987) Το νοήμων σώμα – Προλεγόμενα για μια μελλοντική δουλειά στην ανθρωπολογία της υγείας. Παν/κες εκδόσεις Πάντειου.
3. Φρομ, Ε. Σουζούκι, Ντ. Κ. & Ντε Μαρτίνο, Ρ. (1979) Ζεν , Βουδισμός και Ψυχανάλυση. εκδ. Μπουκουμάνη, Αθήνα.
4. Burmeister, A. & Monte, T. (1997) » The touch of healing», Bantam Books.
5. Foulkes, S.H. & Antony, E.J. Group Psychotherapy -The psychoanalytic approach. Karnac
6. Γκέφου–Μαδιανού, Δ. (1992) Διαπολιτισμική ψυχιατρική ή η συμβολή της Κοινωνικής Ανθρωπολογίας στην Ψυχιατρική, Σεμινάριο Κοινωνικής Ψυχιατρικής , Παν/μιο Ιωαννίνων.
7. Μc Dougall, J. (1997) Theatre of the body – a psychoanalytic approach to psychosomatic illness. N.Y.
